Celem psychoanalityczej terapii par jest zrozumienie siebie nawzajem przez partnerów, ale również poznanie własnego wkładu (własnych lęków, pragnień, mechanizmów obronnych, własnej historii) w tworzoną relację przez każdego z partnerów.

Psychoanalityczny model pracy z parami zakłada, że:

• łączymy się w pary z powodów świadomych, ale też nieświadomych, a nasze relacje mogą mieć charakter rozwojowy lub obronny
• poszukujemy w parach bliskości, ale każda para inaczej ją definiuje
• podstawą rozwoju relacji jest zdolność tolerowania odrębności każdego z partnerów, ale także wzajemnej bliskości i intymności
• musimy zrezygnować z idealizowanego stanu zakochania na rzecz relacji opartej na rzeczywistości, co daje szansę na głębszą miłość
• relacja w parze mającej charakter rozwojowy zapewnia możliwość rozwoju każdego z partnerów jak i rozwój wspólnie tworzonej parze

(A.Balfour, M.Morgan „Bycie parą. Perspektywy psychoanalityczne” w: A.Balfour, C. Clulow, K. Thompson „Posłuchajmy pary”, Wyd. Fundament, Warszawa, 2022)